Að skilja íslenskt félagslegt viðmið Valerio Gargiulo skrifar 19. apríl 2024 09:30 Í landi elds og ísa, þar sem stórkostlegt landslag mætir ríkum menningararfi, er einstök félagsleg dýnamík: hin íslenska nálgun við félagsleg viðmið. Þó að sumir geti skynjað sitt félagslega eðli sem kalt eða fjarlægt, þá er mikilvægt að kafa ofan í menningarefnið sem mótar þetta viðhorf. Íslendingar eru þekktir fyrir náið samfélag og sterk félagsleg tengsl. Hins vegar, þegar það kemur að samskiptum við ókunnuga, hafa þeir tilhneigingu til að vera varkárir. Ólíkt mörgum öðrum menningarheimum þar sem kurteisishjal er algengur ísbrjótur, virðast Íslendingar í upphafi tregir til að taka þátt í frjálslegum samtölum við fólk sem þeir þekkja ekki. En hvers vegna þessi tregða? Þetta er ekki spurning um kulda eða fjarlægð, heldur virðingu fyrir persónulegu rými og næði. Í íslensku samfélagi er rótgróinn siður að meta sjálfræði einstaklingsins að verðleikum og leyfa öðrum að halda sínum eigin mörkum. Þess vegna getur það talist uppáþrengjandi eða óvelkomið að hefja samtöl við ókunnuga án skýrrar ástæðu eða tilgangs. Hins vegar er nauðsynlegt að skilja að þetta hlédræga viðhorf stafar ekki af skorti á hlýju eða félagslyndi. Í raun og veru, þegar fyrstu hindruninni er yfirstigið, eru Íslendingar oft hlýir, velkomnir og fúsir til að taka þátt í innihaldsríkum samræðum. Þetta er einfaldlega spurning um að nálgast félagsleg samskipti af næmni og virðingu fyrir menningarlegum viðmiðum. Ennfremur er þvaður ekki alfarið hafnað í íslenskri menningu. Þó að það sé kannski ekki eins útbreitt og í sumum öðrum samfélögum, þjónar það sem leið til að viðurkenna sameiginlega reynslu og efla tilfinningu fyrir samfélagi. Í landi þar sem veðrið getur breyst á augabragði og náttúrulegt umhverfi kallar á virðingu getur það að ræða atburði dagsins eða skiptast á kurteisi veitt tilfinningu um tengsl innan um ófyrirsjáanleika lífsins. Þegar öllu er á botninn hvolft er lítið talað sem byrði eða óþægindi af Íslendingum; frekar, það er blíð áminning um okkar samheild. Það er viðurkenning á því að við séum öll að sigla saman um margbreytileika tilverunnar og að stundum geta stutt orðaskipti við ókunnugan upplýst daginn okkar eða boðið upp á huggun. Þegar útlendingur gagnrýnir hið kalda viðhorf Íslendings, bregst ég við með því að segja honum að næst þegar hann lendir í Íslendingi sem virðist hika við að taka þátt í smáræðum, að muna að það sé ekki endurspeglun á áhugaleysi þeirra heldur menningarlegu viðmiði. á rætur í virðingu og tillitssemi. Notaðu tækifærið til að tengjast á dýpri vettvangi og þú gætir uppgötvað þá hlýju og gestrisni sem býr undir yfirborði íslensks samfélags. Höfundur er skáld, rithöfundur og þýðandi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Valerio Gargiulo Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Forseti Íslands, Baldur Þórhallsson Friðrik Erlingsson Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir Skoðun Njótum reynslu Katrínar Valgerður Bjarnadóttir Skoðun „Brandarinn er búinn!“ María Heba Þorkelsdóttir Skoðun Heilbrigðiskerfi Íslands - Tími fyrir lausnir! Victor Gudmundsson Skoðun Menntamorð Ingólfur Gíslason Skoðun Forseti sem svarar á mannamáli Erna Ástþórsdóttir Skoðun Almenn kvíðaröskun: léttvægt vandamál eða áhyggjuefni? Sævar Már Gústavsson Skoðun 30% kaupmáttaraukning með evru Guðmundur Ragnarsson Skoðun Katrín kann sig Aðalheiður Björk Olgudóttir Skoðun Skoðun Skoðun Njótum reynslu Katrínar Valgerður Bjarnadóttir skrifar Skoðun Katrínu á Bessastaði Brynja Þorbjörnsdóttir skrifar Skoðun Eru stjórnvöld að virða réttindi barna á flótta? Hópur fólks í ungmennaráði UNICEF á Íslandi skrifar Skoðun Forseti Íslands, Baldur Þórhallsson Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir skrifar Skoðun Er ungum mönnum sama um sjófólk? Kjartan Sveinn Guðmundsson skrifar Skoðun Þörfin fyrir heimilislækna Bjarni Jónsson skrifar Skoðun Um lýðræði — Þrjár spurningar til forsetaframbjóðenda Hjörtur Hjartarson skrifar Skoðun 30% kaupmáttaraukning með evru Guðmundur Ragnarsson skrifar Skoðun Halla Tómasdóttir yrði góður forseti Rannveig Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Forsetinn má ekki fara á taugum Gísli Jökull Gíslason skrifar Skoðun „Brandarinn er búinn!“ María Heba Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Katrín kann sig Aðalheiður Björk Olgudóttir skrifar Skoðun Löggæsla er mikilvæg grunnþjónusta við fólkið í landinu Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Menntamorð Ingólfur Gíslason skrifar Skoðun Náttúruminjasafn Íslands má sinna sýningahaldi! Hilmar J. Malmquist skrifar Skoðun Hvers vegna þurfti að farga bókinni? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hjarta umhverfismála Margrét Júlía Rafnsdóttir skrifar Skoðun Hugsjónir og fræðimennska – einstakt veganesti Baldurs í embætti forseta Íslands Rannveig Traustadóttir skrifar Skoðun Ísland hástökkvari í málefnum hinsegin fólks Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Banvænt aðgerðarleysi Tómas A. Tómasson skrifar Skoðun Viltu koma í ferðalag? Guðmundur Björnsson skrifar Skoðun „Ég kýs homma“ Óli Gunnar Gunnarsson skrifar Skoðun Forseti sem svarar á mannamáli Erna Ástþórsdóttir skrifar Skoðun Hugrekki Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Afvegaleiðing SFS? Friðleifur Egill Guðmundsson skrifar Skoðun Jón Gnarr fyrir dýraverndina Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Mannréttindastofnun verður að veruleika Jódís Skúladóttir skrifar Skoðun Samstarf við landsbyggðina Sævar Þór Halldórsson skrifar Skoðun Lausnin út í mýri? Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Sigþórsdóttir skrifar Sjá meira
Í landi elds og ísa, þar sem stórkostlegt landslag mætir ríkum menningararfi, er einstök félagsleg dýnamík: hin íslenska nálgun við félagsleg viðmið. Þó að sumir geti skynjað sitt félagslega eðli sem kalt eða fjarlægt, þá er mikilvægt að kafa ofan í menningarefnið sem mótar þetta viðhorf. Íslendingar eru þekktir fyrir náið samfélag og sterk félagsleg tengsl. Hins vegar, þegar það kemur að samskiptum við ókunnuga, hafa þeir tilhneigingu til að vera varkárir. Ólíkt mörgum öðrum menningarheimum þar sem kurteisishjal er algengur ísbrjótur, virðast Íslendingar í upphafi tregir til að taka þátt í frjálslegum samtölum við fólk sem þeir þekkja ekki. En hvers vegna þessi tregða? Þetta er ekki spurning um kulda eða fjarlægð, heldur virðingu fyrir persónulegu rými og næði. Í íslensku samfélagi er rótgróinn siður að meta sjálfræði einstaklingsins að verðleikum og leyfa öðrum að halda sínum eigin mörkum. Þess vegna getur það talist uppáþrengjandi eða óvelkomið að hefja samtöl við ókunnuga án skýrrar ástæðu eða tilgangs. Hins vegar er nauðsynlegt að skilja að þetta hlédræga viðhorf stafar ekki af skorti á hlýju eða félagslyndi. Í raun og veru, þegar fyrstu hindruninni er yfirstigið, eru Íslendingar oft hlýir, velkomnir og fúsir til að taka þátt í innihaldsríkum samræðum. Þetta er einfaldlega spurning um að nálgast félagsleg samskipti af næmni og virðingu fyrir menningarlegum viðmiðum. Ennfremur er þvaður ekki alfarið hafnað í íslenskri menningu. Þó að það sé kannski ekki eins útbreitt og í sumum öðrum samfélögum, þjónar það sem leið til að viðurkenna sameiginlega reynslu og efla tilfinningu fyrir samfélagi. Í landi þar sem veðrið getur breyst á augabragði og náttúrulegt umhverfi kallar á virðingu getur það að ræða atburði dagsins eða skiptast á kurteisi veitt tilfinningu um tengsl innan um ófyrirsjáanleika lífsins. Þegar öllu er á botninn hvolft er lítið talað sem byrði eða óþægindi af Íslendingum; frekar, það er blíð áminning um okkar samheild. Það er viðurkenning á því að við séum öll að sigla saman um margbreytileika tilverunnar og að stundum geta stutt orðaskipti við ókunnugan upplýst daginn okkar eða boðið upp á huggun. Þegar útlendingur gagnrýnir hið kalda viðhorf Íslendings, bregst ég við með því að segja honum að næst þegar hann lendir í Íslendingi sem virðist hika við að taka þátt í smáræðum, að muna að það sé ekki endurspeglun á áhugaleysi þeirra heldur menningarlegu viðmiði. á rætur í virðingu og tillitssemi. Notaðu tækifærið til að tengjast á dýpri vettvangi og þú gætir uppgötvað þá hlýju og gestrisni sem býr undir yfirborði íslensks samfélags. Höfundur er skáld, rithöfundur og þýðandi.
Skoðun Eru stjórnvöld að virða réttindi barna á flótta? Hópur fólks í ungmennaráði UNICEF á Íslandi skrifar
Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir skrifar
Skoðun Löggæsla er mikilvæg grunnþjónusta við fólkið í landinu Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar
Skoðun Hugsjónir og fræðimennska – einstakt veganesti Baldurs í embætti forseta Íslands Rannveig Traustadóttir skrifar